تمرین های مقاومتی و بهبود آلزایمر

تمرین های مقاومتی و بهبود آلزایمر

تمرین های مقاومتی و بهبود آلزایمر

اخیرا مطالعات نشان داده اند تمرینات بدنی منظم، به ویژه تمرینات مقاومتی، می تواند شروع بیماری آلزایمر را به تاخیر بیندازد.

مطالعات روی موش، کاهش شاخص‌های آلزایمر، مانند پلاک‌های بتا آمیلوئید، و عادی‌سازی سطوح هورمون استرس را پس از تمرینات مقاومتی نشان دادند.

تمرینات مقاومتی نه تنها فواید بدنی دارد، بلکه به نظر می‌رسد مشکلات رفتاری مرتبط با آلزایمر را نیز کاهش می‌دهد.

این مطالعه از اتخاذ تمرینات مقاومتی به عنوان یک درمان مقرون به صرفه برای بیماران آلزایمر حمایت می کند.

محققان دریافتند که تمرینات مقاومتی می تواند شروع علائم آلزایمر را به تاخیر بیندازد و به عنوان یک گزینه درمانی مقرون به صرفه عمل می کند.

این مطالعه نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش تشکیل پلاک‌های بتا آمیلوئید، یکی از ویژگی‌های کلیدی بیماری آلزایمر، در مدل‌های موش‌های تراریخته می‌شود.

تمرین مقاومتی همچنین به کاهش مشکلات رفتاری که اغلب با آلزایمر مرتبط است، مانند حرکت بیش از حد، کمک کرد و در نتیجه بهزیستی کلی افراد را بهبود بخشید.

تمرینات بدنی منظم، مانند تمرینات مقاومتی، می تواند از بیماری آلزایمر جلوگیری کند یا حداقل ظهور علائم را به تاخیر بیندازد و به عنوان یک درمان ساده و مقرون به صرفه برای بیماران آلزایمر عمل می کند.

اگرچه افراد مسن و بیماران زوال عقل بعید است که بتوانند دویدن های طولانی روزانه یا سایر تمرینات هوازی با شدت بالا را انجام دهند، این فعالیت ها کانون اکثر مطالعات علمی در مورد آلزایمر هستند.

سازمان جهانی بهداشت (WHO) ورزش های مقاومتی را به عنوان بهترین گزینه برای تمرین تعادل، بهبود وضعیت بدن و جلوگیری از سقوط توصیه می کند.

ورزش مقاومتی مستلزم انقباض ماهیچه های خاص در برابر یک مقاومت خارجی است و یک استراتژی ضروری برای افزایش توده عضلانی، قدرت و تراکم استخوان و بهبود ترکیب کلی بدن، ظرفیت عملکردی و تعادل در نظر گرفته می شود.

همچنین به پیشگیری یا کاهش سارکوپنی (آتروفی عضلانی) کمک می کند و انجام کارهای روزمره را آسان تر می کند.

برای مشاهده اثرات محافظت کننده عصبی این عمل، محققان دپارتمان‌های فیزیولوژی و روان‌شناسی UNIFESP و گروه بیوشیمی در موسسه شیمی USP (IQ-USP)، آزمایش‌هایی را بر روی موش‌های تراریخته با جهشی که مسئول تجمع بتا آمیلوئید بودند انجام دادند.

، نویسنده اول مقاله گفت: «این تأیید می کند که فعالیت بدنی می تواند تغییرات نوروپاتولوژیک را که باعث علائم بالینی بیماری می شود، معکوس کند.

ما همچنین رفتار حیوانات را برای ارزیابی اضطراب آنها در آزمایش میدان باز مشاهده کردیم  و دریافتیم که تمرین مقاومتی حرکت بیش از حد را به سطوحی مشابه با کنترل‌ها در بین موش‌ها کاهش می‌دهد.

بی قراری، بی قراری و سرگردانی از علائم اولیه آلزایمر و سایر انواع زوال عقل هستند.

ورزش مقاومتی به طور فزاینده ای یک استراتژی موثر برای جلوگیری از بروز علائم آلزایمر پراکنده [که مستقیماً توسط یک جهش ژنتیکی ارثی ایجاد نمی شود] که چند عاملی است و ممکن است با پیری مرتبط باشد، یا به تأخیر انداختن ظهور آنها در آلزایمر خانوادگی نشان می دهد.

دلیل اصلی احتمالی برای این اثربخشی، اثر ضد التهابی تمرینات مقاومتی است.

آلزایمر تنها بر بیمار تأثیر نمی گذارد بلکه تمام خانواده تحت تأثیر قرار می گیرند.

میکروب، کرم و مگس: راهنمایی برای طول عمر بیشتر انسان

میکروب، کرم و مگس: راهنمایی برای طول عمر بیشتر انسان

میکروب، کرم و مگس: راهنمایی برای طول عمر بیشتر انسان

میکروب‌هایی که در چشمه‌های آب گرم زندگی می‌کنند، دانشمندان را به دلیل توانایی خود برای زنده ماندن در دمای بیش از 100درجه سانتی‌گراد مجذوب خود کرده‌اند. اکنون این میکروب‌ها ممکن است راز طول عمر را هم با خود داشته باشند.

محققان دریافتند یک جهش ژنتیک در این میکروب‌ها از اشتباه در سنتز پروتئین جلوگیری می‌کند و باعث افزایش طول عمر آنها می‌شود.

این کشف نشان می‌دهد اشتباه در سنتز پروتئین می‌تواند محرک مهمی برای پیری باشد و هدف داروهای آینده ممکن است جلوگیری از سنتز پروتئین‌های اشتباه و افزایش طول عمر باشد.

نتایج مطالعه مشترکی در دانشگاه‌های لندن، روچستر و هاروارد نشان داده تجمع پروتئین‌های اشتباه ممکن است عامل پیری باشد و موتاسیون‌های مفید می‌تواند از این اتفاق پیشگیری کند. بسیاری از مطالعات در مورد علل پیری و بیماری بر تجمع جهش در ژن‌ها، نقشه‌های پروتئین‌های سلول و سایر مولکول‌ها متمرکز شده است.

ریبوزوم، ماشینی در سلول است که با ترجمه دی‌ان‌ای و استفاده از اسیدهای آمینه، پروتئین می‌سازد. وقتی ریبوزوم اشتباه می‌کند، پروتئین‌های حاصل، ممکن است به طور نامناسب جمع شوند، به پروتئین‌های دیگر بچسبند و باعث آسیب به سلول‌ها شوند. (مانند پروتئین‌های غلط جمع‌شده یا تجمع‌یافته در بیماری آلزایمر، پارکینسون و …).

در این مطالعه سلول‌های مخمر، نوعی مگس و نیز گونه‌ای کرم که در دمای بالا زنده می‌مانند و توانایی موتاسیون برای جلوگیری از تولید پروتئین غلط دارند، عمر طولانی تری دارند، سالم‌تر هستند و تولیدمثل بیشتری داشته‌اند.

معمولا موتاسیون به ضرر بوده و به‌ندرت مفید است و این‌که چگونه این موجودات موتاسیون را کنترل می‌کنند که به نفع آنان باشد، مشخص نیست. شاید شرایط گرم باعث می‌شود پروتئین‌ها بیشتر در معرض تاخوردن نادرست قرار بگیرند که این موضوع فشار بیشتری بر ارگانیسم برای ساختن پروتئین‌های دقیق وارد می‌کند وگرنه منقرض می‌شود.

آینده مشخص خواهد کرد آیا ترجمه دقیق‌تر پروتئین راه‌حلی برای عمری طولانی است؟

منابع:

Antiaging advice from single-celled creatures: Build better proteins

A genetic change extends life span by reducing protein synthesis errors

Science، 14 September، 2021

doi: 10.1126/science.acx9095

RELEVANT TAGS: Health، Biology

چاقی، سالمندی و رضایت از زندگی

چاقی، سالمندی و رضایت از زندگی

چاقی، سالمندی و رضایت از زندگی

چاقی یا اضافه وزن بر اساس نسبت وزن به قد یا BMI تعریف می‌شود و اگر این شاخص برای فرد بین 25 تا 30 باشد اضافه وزن و اگر بالای 30 باشد، چاق محسوب می‌شود.

چاقی بیشتر از گرسنگی، انسان‌ها را می‌کشد. کرونا و قرنطینه آن، بی‌تحرکی و در منزل ماندن را افزایش داده و چاقی بیشتر شده است.

چاقی باعث افزایش ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، آرتروز، دیابت، سرطان‌های رحم، پستان، تخمدان، پروستات، کبد، کیسه صفرا، کلیه، کولون، دمانس و آلزایمر می‌شود. چاقی شایع‌ترین پیش فاکتور سرطان بعد از سیگار است.

مردان در سالمندی بیشتر در خطر چاقی و عوارض آن هستند. در مردها از میانسالی میزان تستوسترون کاهش می‌یابد و به همین دلیل حجم عضلات کم و در مقابل، میزان چربی زیاد می‌شود. به تدریج با کاهش قدرت عضلات و کاهش فعالیت، خطر افزایش وزن و عوارض آن زیاد می‌شود.

مطالعات نشان داده مردان میانسال کمترین شادی را در اجتماع دارند و اضطراب در آنها شایع و میزان نارضایتی از زندگی و گذشته خود در آنها بالاست. از طرفی، دیده شده افزایش استرس باعث افزایش احتمال چاق شدن می‌شود.

پس فقط برنامه‌ریزی برای تغذیه یا ورزش در این گروه کافی نیست و حمایت‌های روانی و اجتماعی اهمیت ویژه‌ای دارند. در صورتی که همه این مداخله‌ها هماهنگ و به خوبی انجام شوند، فرد نه تنها به وزن ایده‌آل بر می‌گردد، بلکه عادات غلط خود را هم اصلاح می‌کند و استرس او هم کاهش می‌یابد و حس خوبی هم نسبت به زندگی پیدا می‌کند.

خوشبختانه امروزه در کشورها، مراکزی مخصوص این گروه سنی وجود دارد که افراد با مراجعه به آنجا می‌توانند مشکلات جسمی و روحی خود را برطرف کنند. در این مراکز با فعالیت‌های توانبخشی و بازتوانی، افراد می‌توانند به سطح زندگی مطلوب خود برگردند.

منابع:

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity and over weight

http://t.email3.telegraph.co.uk/r/?id=h43b6f5ef%2C3d4836ba%2C36fddc22&WT.mc_id=e_DM1444111&WT.tsrc=email&etype=Edi_FAM_New_ES&utmsource=email&utm_medium=Edi_FAM_New_ES20210617&utm_campaign=DM1444111&s=1CMMidmg-niEc-iO8zknCTB74_WbYH46EWTutJElF1I

 

مراکز نگهداری سالمندان نیاز مهم امروز

نگهداری از سالمندان

مراکز نگهداری سالمندان نیاز مهم امروز

از اول پاندمی کووید- 19 مطابق آمار رسمی، حدود 86 میلیون نفر مبتلا و حدود یک میلیون و 800هزار نفر فوت کرده‌اند که اغلب آنها بالای 65 سال داشته‌اند.

از طرفی، افراد سالمندی که زنده می‌مانند با مشکلات بازتوانی بیشتری مواجه هستند و عوارض بیشتری دارند.

در بازتوانی سالمندان، تیم کامل شامل پزشک، روان‌شناس، کاردرمانگر، فیزیوتراپیست و مددکار اهمیت جدی دارد و مراکزی که بتوانند این خدمات را یکجا ارائه کنند، بهترین موسسات هستند. به همین دلیل روز به روز به خدمات این‌گونه آنها نیاز بیشتری خواهد بود.

از طرفی، شرایط پاندمی باعث بروز مشکلاتی برای این موسسات شده است و دسترسی به آنها برای سالمندان کاهش می‌یابد.

این موضوع، یک پارادوکس ایجاد کرده است. در زمانی که باید بیشترین امکانات بازتوانی برای سالمندان فراهم باشد، بیش از همیشه دسترسی به این مراکز کاهش یافته است و وضعیت بدتر می‌شود. به‌خصوص این‌که مراکز بازتوانی معمولی به درد سالمندان نمی‌خورند زیرا آنها از نظر شناختی، حرکتی و حسی با افراد دیگر جامعه متفاوت هستند.

در کوتاه‌مدت ما باید سعی کنیم همین مراکز موجود را حفظ و از تعطیل شدن آنها جلوگیری کنیم، زیرا آنها جزئی از منابع ما برای مقابله با بحران کرونا هستند. این در حالی است که مراکز توانبخشی سالمندان در سیستم بهداشتی و درمانی ما اولویت نیستند. دولت‌ها باید در این زمینه مداخله کنند وگرنه روز به روز وضع بدتر خواهد شد.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به منبع زیر مراجعه کنید:

The COVID rehabilitation paradox: why we need to protect and develop geriatric rehabilitation services in the face of the pandemic

Stefan Grund، Adam L Gordon، Jürgen M Bauer، Wilco P Achterberg، Jos M G A Schols

Age and Ageing، Volume 50، Issue 3، May 2021، Pages 605–607، https://doi.org/10.1093/ageing/afab009

پیشگیری از سرعت پیشرفت آلزایمر

خبر کوتاه، ولی خوشحال‌کننده بود. یازدهم ژانویه، شرکت داروسازی آمریکایی Eli Lilly & company گزارش داد، نتایج اولیه در فاز دوم بالینی بررسی داروی جدید آنها به نام دونانماب (Donanemab) که آنتی‌بادی منوکلونال علیه پلاک‌های آمیلوئید مغز بیماران آلزایمری است، امیدبخش بوده است. نتایج نشان داده‌ طی 76هفته در بیمارانی که این دارو را مصرف کرده‌اند پیشرفت اختلالات رفتاری و شناختی آنها 32درصد سرعت کمتری به نسبت گروه کنترل داشته است. همچنین در تصویربرداری از مغز این بیماران، پلاک‌های آمیلوئیدی مغز از بین رفته بودند. این مطالعه روی 272بیمار انجام شده و نتایج کامل آن هنوز منتشر نشده است. این دارو یک ایمونوگلبولین جی انسانی شده است که از ایمونوگلبولین موش تهیه می‌شود.

خبر کوتاه، ولی خوشحال‌کننده بود. یازدهم ژانویه، شرکت داروسازی آمریکایی Eli Lilly & company گزارش داد، نتایج اولیه در فاز دوم بالینی بررسی داروی جدید آنها به نام دونانماب (Donanemab) که آنتی‌بادی منوکلونال علیه پلاک‌های آمیلوئید مغز بیماران آلزایمری است، امیدبخش بوده است. نتایج نشان داده‌ طی 76هفته در بیمارانی که این دارو را مصرف کرده‌اند پیشرفت اختلالات رفتاری و شناختی آنها 32درصد سرعت کمتری به نسبت گروه کنترل داشته است. همچنین در تصویربرداری از مغز این بیماران، پلاک‌های آمیلوئیدی مغز از بین رفته بودند. این مطالعه روی 272بیمار انجام شده و نتایج کامل آن هنوز منتشر نشده است. این دارو یک ایمونوگلبولین جی انسانی شده است که از ایمونوگلبولین موش تهیه می‌شود.

Experimental drug may slow cognitive decline in early Alzheimer’s

By Sofia MoutinhoJan. 11، 2021، 2:35 PM

View original content to download multimedia:http://www.prnewswire.com/news-releases/lillys-donanemab-slows-clinical-decline-of-alzheimers-disease-in-positive-phase-2-trial-301204830.html

Key Words: Alzheimer، Donanemab، Monoclonal Antibody

Freedom Guardian یا ساعت های هوشمند برای سالمندان

Freedom Guardian یا ساعت های هوشمند برای سالمندان

این ساعت با عنوان نگهبان آزادی یک ساعت هوشمند ساخته شده برای سالمندان است که بتوانند به تنهایی بیرون بروند و آزادتر و مستقل باشند.

صفحه نمایش بزرگ ، دکمه های ساده و ویژگی های پیام رسانی آسان آن  از مزایای این ساعت است که از تکنولوژی مشابه  FitBit Versa 2 و Apple Watch 5 استفاده می کند. همچنین از طریق برنامه خود ردیابی موقعیت مکانی را ارائه می دهد.

مانند سایر دستگاه های هشدار پزشکی ، می توانید از آن برای درخواست کمک در مواقع اضطراری استفاده کنید. اما همچنین مراحل را ردیابی می کند ، پیام می فرستد و دریافت می کند و حتی سه روز پیش بینی هوا را به شما ارائه می دهد. اگر مشکلی در دیدن داشته باشند ، کاربران می توانند گزینه بلند خواندن را نیز انتخاب کنند.

نگهبان آزادی از سه روش ردیابی برای تعیین مکان عزیز شما در هنگام گم شدن استفاده می کند.

.جی پی آس، وای فای و مثلث سازی، حتی بدون نیاز به آنتن دهی موبایل باعث می شود یافتن فرد گم شده بسیار آسان و سریع باشد هر چند که ساعت دارای تراشه سیم کارت برای اتصال آن است.

این ساعت فاقد تشخیص خودکار سقوط و افتادن است ، اما دارای یک دکمه تماس آسان است که می تواند پس از سقوط درخواست کمک کند.

قیمت این ساعت حدود صد و هشتاد دلار است.

 Freedom Guardian یا ساعت های هوشمند برای سالمندان

گرمازدگی و سالمندان

گرمازدگی و سالمندان

گرمازدگی و سالمندان

زمین در حال گرمتر شدن است و پیش بینی می شود تعداد و شدت و مدت رویدادهای شدید آب و هوایی از جمله موج های گرمایی طولانی افزایش یابد. گروه های آسیب پذیر و به ویژه افراد مسن در معرض خطر ابتلا به گرمازدگی و مرگ و میر ناشی از گرما قرار دارند. در سالمندان وجود بیماری های زمینه ای مانند بیماری های قلب و عروق و کلیه، ضعف جسمانی، داروهای متعددی که می خورند، ناتوانی و ضعف جسمانی و مشکلات اجتماعی دوران سالمندی از عواملی هستند که آنها را مستعد به گرمازدگی می کند.

گرمازدگی می تواند منجر به سنکوپ، نارسایی کلیه، اختلالات آب و الکترولیت و حتی مرگ در سالمندان شود. همچنین تغییرات سیستم هورمونی رنین-آنژیوتنسین-آلدسترون در سالمندان توانایی آنها را برای مقاومت در برابر گرما کاهش می دهد.

در موج گرمای سال 2003 در اروپا هفتاد هزار نفر مردند ولی حدس زده می شود تعداد واقعی خیلی بیشتر بوده است.

پیشگیری از گرمازدگی:

مداخلات اجتماعی- سالمندان معمولا به افراد دیگر وابسته هستند و این می تواند در موج گرما و مراقبت ناکافی خطرآفرین باشد. برنامه های اجتماعی برای حمایت از سالمندان باید اجرا گردد. توصیه و مانیتور کردن  مصرف مایعات به اندازه کافی، لباس سبک، خودداری از فعالیت شدید و ماندن در محیط های خنک باید انجام شود.

تغییرات در محیط- باید طراحی منازل به گونه ای باشد که انرژی کمتری هدر برود و بتواند خنک تر باقی بماند. استفاده از سطوح منعکس کننده نور و گرما و نیز رنگ های روشن و عایق های حرارت باید در طراحی در نظر گرفته شود. در سیستم های حمل و نقل علاوه به دقت به سیستم های خنک کننده باید برای سالمندان امکانات و تسهیلات خاصی در نظر گرفت.

اقدامات کلینیکی- مکانیزم تشنگی در سالمندی مختل می شود پس باید به طور مکرر آنان را تشویق به خوردن آب کرد. همچنین درصد قابل توجهی از سالمندان اختلال بلع دارند و بنابراین باید در هنگام موج گرما دقت کرد سالمند مایعات به اندازه کافی دریافت می کند یا خیر.

درمان:

با وجود همه اقدامات پیشگیری باز هم گرمازدگی اتفاق می افتد. در این موارد باید به درمان آن پرداخت.

باید اگر عفونتی در بدن فرد وجود دارد آن را کنترل کرد زیرا تب شدت گرمازدگی را افزایش می دهد.

باید مواظب خطر به هم خوردن تعادل الکترولیت های بدن خصوصا بالا بودن سدیم خون در این بیماران بود. (هایپرناترمی) ولی نباید سریع بلکه باید آن را بتدریج اصلاح کرد.

در این بیماران به علت نرسیدن آب به بدن و دهیدراتاسیون خطر نارسایی کلیه وجود دارد و باید به این موضوع دقت کرد.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس ذیل مراجعه نمایید:

 

Preventative strategies and interventions to improve outcomes during heatwaves

Michelle Brennan, Paula M O’Shea, Eamon C Mulkerrin

Age and Ageing, Volume 49, Issue 5, September 2020, Pages 729–732, https://doi.org/10.1093/ageing/afaa125

سالمندان و کووید -19

سالمندان و کووید -19

سالمند به عنوان منبع دانش و خرد، نیروهای کلیدی اقتصاد و کارآفرینی و عامل انسجام خانواده

 

سازمان بهداشت جهانی در سال 2019 اعلام کرد که “یک جامعه با نحوه مراقبت از سالمندان سنجیده می شود.”

در طی همه گیری کرونا به گونه ای صحبت شد که انگار این همه گیری مشکل سالمندان است و نحوه بیان به گونه ای بود که سالمندان را کم ارزش نشان می داد.

پیر شدن جوامع جدی است و این در کشورهای توسعه یافته مشکل بزرگتری است. اما همیشه سالمندی بد تعبیر شده و سالمندان از طرف مقامات دولتی به عنوان هزینه و سربار جامعه در نظر گرفته می شوند. صدای سالمندان اغلب شنیده نمی شود و دیگران به جای آنها صحبت می کنند و تصمیم می گیرند، در حالی که آنها قسمت مهمی از اجتماع بوده و در انسجام آن نقش حیاتی دارند.

بحران ناشی از همه گیری بیماری کووید -19 این مشکل را آشکار کرد. این بحران نقش مهم سالمند و ارزش زندگی آنان را کم اهمیت جلوه داد، در آمارها به جوان ها بیشتر تکیه شد، انگار داستان زندگی فقط مال آنها است، در کمبود امکانات و تجهیزات و ونتیلاتور این سالمندان بودند که کنار گذاشته شدند و همه اینها باعث این برداشت شد که زندگی سالمند ارزش کمتری دارد.

محدودیت ها و ایزوله کردن سالمندان شدیدتر انجام شد و این برای سلامت آنها مضر بود. سالمندان برای سلامت خود به حمایت و ارتباط اجتماعی نیاز دارند.

پشتیبانی نسل ها از یکدیگر و حمایت از سالمندان و ارتباط مداوم با آنها در طی این همه گیری و موارد مشابه آینده اهمیت ویژه ای دارد. فقط 35 درصد افراد بستری به علت کووید -19 کمتر از 60 سال  دارند و مرگ و میر هم در آنها کمتر است و این سالمندان هستند که در مقابل این بیماری آسیب پذیر و شکننده هستند و باید از آنها حمایت کنیم و حتی جوان ها باید به خاطر آنها به طور جدی اقدامات پیشگیری را رعایت کنند.

باید نگرش به کووید -19 به عنوان مشکل سالمندان خاتمه یابد. جامعه برای قربانی کردن سالمندان خود هزینه گزافی خواهد پرداخت. آنها منبع دانش و خرد، نیروهای کلیدی در کارآفرینی و اقتصاد، پیشگامان فعالیت های داوطلبانه و عامل انسجام خانواده هستند بنابراین زندگی آنها مانند همه افراد جامعه ارزشمند است.

جوان ترها باید در حمایت های اقتصادی، تهیه مواد غذایی، ایجاد ارتباط اجتماعی و پیشگیری از تنها و جدا ماندن سالمند تلاش و برنامه ریزی کنند.

 

برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس ذیل مراجعه کنید

Ageism and COVID-19: what does our society’s response say about us?

Sarah Fraser, Martine Lagacé, Bienvenu Bongué, Ndatté Ndeye, Jessica Guyot, Lauren Bechard, Linda Garcia, Vanessa Taler, CCNA Social Inclusion and Stigma Working Group , Stéphane Adam … Show more

Author Notes

Age and Ageing, Volume 49, Issue 5, September 2020, Pages 692–695, https://doi.org/10.1093/ageing/afaa097

چگونه می توانم بفهمم که در خطر آلزایمر هستم یا خیر؟

آلزایمر

هنگامیکه به تدریج پا به سن می گذاریم نگران این می شویم که آیا به آلزایمر یا دمانس مبتلا خواهیم شد یا نه؟!

این خصوصا اگر در اطرافیان یا والدین ما این بیماری وجود داشته باشد بیشتر و قویتر ظاهر می شود.

هر فراموشی یا اتفاق مشابهی ما را می ترساند که نکند شروع بیماری و اول فراموشی باشد.

افسرده می شویم و مرتب با خودمان فکر می کنیم و کلنجار می رویم.

چکار کنیم به این وضعیت دچار نشویم؟

در صورتیکه شما افراد زیادی در اقوام نزدیک داشته اید که این بیماری را داشته اند و یا بیماری آنها قبل از 65 سالگی شروع شده باشد احتمالا شما از نظر ژنتیکی مستعد به آلزایمر و دمانس هستید با این همه این دلیل اینکه حتما دچار آن خواهید شد نیست.

ژن APOE4  فرد رامستعد به آلزایمر کرده و ریسک آن را افزایش می دهد و با آزمایش ژنتیک قابل تشخیص است اما نفوذ آن صد در صد نیست و وجود آن دلیل قطعی برای ابتلا به آلزایمر نمی باشد و تعداد بسیاری از افراد با این ژنتیک به آلزایمر مبتلا نمی شوند.

به همین دلیل اغلب صاحب نظران موافق انجام این تست به جز در موارد خاص نیستند.

در حال حاضر بهترین روش برای پیش بینی احتمال آلزایمر تست های شناختی است که بررسی جامع عصبی و روانی  Neuro-psychological examاست.

این تست حدود سه الی چهار ساعت طول می کشد و شامل حافظه، توجه، زبان، عملکرد فکری، توانایی حل مسئله، جهت گیری بصری-مکانی، درک و سایر موارد است.

سی تی اسکن و ام آر آی مغز از روشهای دیگر است که می تواند تغییرات ساختاری مغز را نشان دهد. پت اسکن می تواند افزایش میزان آمیلوئید در مغز را نشان دهد که در الزایمر دیده می شود. همچنین بررسی مایع مغزی نخاعی می تواند وجود آمیلوئید یا پروتئین تائو Tau protein را در این مایع نشان بدهد. وجود آمیلوئید و پروتئین تائو برای تشخیص الزایمر قطعی است.

اغلب متخصصین می گویند اگر نگران هستید باید به طور دوره ای تست عصبی روانی را تکرار کنید تا بر اساس تغییرات و سن آن بتوان به نتیجه رسید. با این همه انجام این تست می تواند شروع یک استرس جدید برای شما باشد و بنابراین در تصمیم به انجام ان باید دقت کرد.

مطالعات نشان داده اند مدیریت استرس و افسردگی، تغذیه سالم، فعال بودن از نظر فکری و اجتماعی، فعالیت فیزیکی، کنترل فشار خون، سیگار نکشیدن، شنوایی خوب حتی با سمعک، کاهش وزن و کنترل دیابت می توانند از خطر آلزایمر بکاهند.

به همین دلیل بهتر است به جای اینکه مرتب به فکر آلزایمر باشید یا دنبال تست کردن خود بوید با اقدامات پیشگیری که در بالا ذکر شد کاری کنید به آن مبتلا نشوید.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس زیر مراجعه کنید:

Stalked by the Fear That Dementia Is Stalking You

Testing for Alzheimer’s disease and other forms of dementia is hardly foolproof, and could even backfire.

By Judith Graham, Kaiser Health News

Feb. 20, 2020,  Elder Care – The New York Times

اپیدمی مصرف چند دارویی در افراد سالمند

اپیدمی مصرف چند دارویی در افراد سالمند

می دانیم در جوانان مصرف مواد مخدر یکی از مشکلات این سن است
دومین مورد در انتهای دیگر سن و در افراد مسن است که مصرف بیرویه دارو است و این شامل داروهای نیازمند نسخه یا داروهای بدون نسخه است.
بر اساس گزارش انجمن مشاوران دارویی آمریکا افراد 60 تا 69 ساله در سال به طور متوسط پانزده نسخه و افراد 80 تا 84 ساله 18 نسخه از پزشکان می گیرند و این علاوه بر تعداد زیادی داروهای سنتی، ویتامین و مینرال ها و نیز داروهای بدون نسخه است.
در افراد بالای 65 سال حدود 44 درصد مردان و 57 درصد زنان در هفته بیش از پنج دارو و در ده درصد آنها در هفته بیش از ده دارو مصرف می کنند.
به تعداد زیادی از این داروها نیاز نیست و نه تنها درمان نمی کنند بلکه می توانند خطراتی را هم برای سالمند ایجاد نمایند.
در یک مطالعه وقتی سالمندان از بیمارستان مرخص می شوند به طور متوسط 14 دارو برای آنها نسخه می شود که حدود یک سوم آنها عوارضی دارند که وضعیت سالمند را بدتر می کند. به همین دلیل سالمند مستعد حالتی است که به آن آبشار یا زنجیره نسخه نویسی می گویند. در این حالت سالمند مکررا نسخه می گیرد که عوارض نسخه قبلی را درمان کند.
علاوه بر این سالمند به طور شایع داروهای قدیمی، داروهای گیاهی و سنتی یا داروهایی که نسخه نمی خواهند را مصرف می کند بدون اینکه نامی از آنها برای پزشک خود ببرد.
به این موضوع باید توجه کرد که متابولیسم دارو در سالمند به علت اختلالات کبد، کلیه سایر بیماری ها تغییر می کند.
بنابراین باید در سالمندان حداقل تعداد دارو، حداقل دوز موثر و کوتاهترین زمان مصرف را در نظر گرفت. در این زمینه توجه به اقتصاد سالمندی و بودجه ای که بیمار می تواند به این امر اختصاص بدهد نیز لازم است.
بیست درصد عوارض دارویی به علت مصرف غلط و مابقی به علت عدم رعایت احتیاط های لازم در طی تجویز دارو است.
منبع نیویورک تایمز،16 دسامبر 2019