Category: مقالات

آنفلوآنزا در سالمندان

آنفلوآنزا، بیماری فصلی  و مخصوص پاییز و زمستان است. به طور متوسط بعد از دو روز از ورود ویروس به بدن، علائم ظاهر می شود که شامل سرفه، تب، لرز، درد عضلانی، گلو درد، خستگی و سردرد است. افراد مبتلا به آنفلوآنزا در چهار روز اول بعد از شروع علائم بیماری، قابلیت انتقال بیماری را به افراد دیگر دارند و در این مدت باید با آنها تماس نداشت یا آنها را قرنطینه و از تماس افراد سالمند با فرد بیمار جلوگیری کرد. در افراد مسن به علت ضعف سیستم ایمنی، علائم شدیدتر و عارضه شایع تر است. در سالمندانی که دیابت داشته باشند این خطر بیشتر است. نتایج تحقیقات نشان داده است در افراد بالای 65 سال، این بیماری احتمال عفونت ریه(پنومونی) را افزایش می دهد و حتی می تواند باعث نارسایی قلب یا حملات آسم شود.

بهترین روش پیشگیری از ابتلا به آنفلوآنزا، واکسیناسیون است و بعد از دو هفته از دریافت واکسن، سطح آنتی بادی­ها به حدی می­رسد که از بدن محافظت می­کند. تزریق واکسن به طور کامل از بیماری پیشگیری نمی کند، ولی شدت علائم را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. در افراد سالمند، زنان باردار، کودکان و افرادی که بیماری های زمینه ای دارند واکسن آنفلوآنزا اکیدا توصیه شده است. بنابراین سالمندان باید در فصل شیوع این بیماری از افراد بیمار دوری کنند، ماسک بزنند، دست های خود را مرتب بشویند، از دست زدن به بینی و چشم­های خود اجتناب کنند.

واکسن آنفلوآنزا کاملا بی خطر است. ممکن است جای تزریق کمی درد داشته باشد و کبودی ایجاد کند و در بعضی افراد تب خفیف، کوفتگی و سردرد بروز یابد که جای نگرانی نیست. پس تزریق واکسن آنفلوآنزا در زمان مناسب باید جدی گرفته شود.

تمرین های مقاومتی و بهبود آلزایمر

اخیرا مطالعات نشان داده اند تمرینات بدنی منظم، به ویژه تمرینات مقاومتی، می تواند شروع بیماری آلزایمر را به تاخیر بیندازد.

مطالعات روی موش، کاهش شاخص‌های آلزایمر، مانند پلاک‌های بتا آمیلوئید، و عادی‌سازی سطوح هورمون استرس را پس از تمرینات مقاومتی نشان دادند.

تمرینات مقاومتی نه تنها فواید بدنی دارد، بلکه به نظر می‌رسد مشکلات رفتاری مرتبط با آلزایمر را نیز کاهش می‌دهد.

این مطالعه از اتخاذ تمرینات مقاومتی به عنوان یک درمان مقرون به صرفه برای بیماران آلزایمر حمایت می کند.

محققان دریافتند که تمرینات مقاومتی می تواند شروع علائم آلزایمر را به تاخیر بیندازد و به عنوان یک گزینه درمانی مقرون به صرفه عمل می کند.

این مطالعه نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش تشکیل پلاک‌های بتا آمیلوئید، یکی از ویژگی‌های کلیدی بیماری آلزایمر، در مدل‌های موش‌های تراریخته می‌شود.

تمرین مقاومتی همچنین به کاهش مشکلات رفتاری که اغلب با آلزایمر مرتبط است، مانند حرکت بیش از حد، کمک کرد و در نتیجه بهزیستی کلی افراد را بهبود بخشید.

تمرینات بدنی منظم، مانند تمرینات مقاومتی، می تواند از بیماری آلزایمر جلوگیری کند یا حداقل ظهور علائم را به تاخیر بیندازد و به عنوان یک درمان ساده و مقرون به صرفه برای بیماران آلزایمر عمل می کند.

اگرچه افراد مسن و بیماران زوال عقل بعید است که بتوانند دویدن های طولانی روزانه یا سایر تمرینات هوازی با شدت بالا را انجام دهند، این فعالیت ها کانون اکثر مطالعات علمی در مورد آلزایمر هستند.

سازمان جهانی بهداشت (WHO) ورزش های مقاومتی را به عنوان بهترین گزینه برای تمرین تعادل، بهبود وضعیت بدن و جلوگیری از سقوط توصیه می کند.

ورزش مقاومتی مستلزم انقباض ماهیچه های خاص در برابر یک مقاومت خارجی است و یک استراتژی ضروری برای افزایش توده عضلانی، قدرت و تراکم استخوان و بهبود ترکیب کلی بدن، ظرفیت عملکردی و تعادل در نظر گرفته می شود.

همچنین به پیشگیری یا کاهش سارکوپنی (آتروفی عضلانی) کمک می کند و انجام کارهای روزمره را آسان تر می کند.

برای مشاهده اثرات محافظت کننده عصبی این عمل، محققان دپارتمان‌های فیزیولوژی و روان‌شناسی UNIFESP و گروه بیوشیمی در موسسه شیمی USP (IQ-USP)، آزمایش‌هایی را بر روی موش‌های تراریخته با جهشی که مسئول تجمع بتا آمیلوئید بودند انجام دادند.

، نویسنده اول مقاله گفت: «این تأیید می کند که فعالیت بدنی می تواند تغییرات نوروپاتولوژیک را که باعث علائم بالینی بیماری می شود، معکوس کند.

ما همچنین رفتار حیوانات را برای ارزیابی اضطراب آنها در آزمایش میدان باز مشاهده کردیم  و دریافتیم که تمرین مقاومتی حرکت بیش از حد را به سطوحی مشابه با کنترل‌ها در بین موش‌ها کاهش می‌دهد.

بی قراری، بی قراری و سرگردانی از علائم اولیه آلزایمر و سایر انواع زوال عقل هستند.

ورزش مقاومتی به طور فزاینده ای یک استراتژی موثر برای جلوگیری از بروز علائم آلزایمر پراکنده [که مستقیماً توسط یک جهش ژنتیکی ارثی ایجاد نمی شود] که چند عاملی است و ممکن است با پیری مرتبط باشد، یا به تأخیر انداختن ظهور آنها در آلزایمر خانوادگی نشان می دهد.

دلیل اصلی احتمالی برای این اثربخشی، اثر ضد التهابی تمرینات مقاومتی است.

آلزایمر تنها بر بیمار تأثیر نمی گذارد بلکه تمام خانواده تحت تأثیر قرار می گیرند.

روغن نارگیل و بیماری پارکینسون

دلایل کافی وجود ندارد که روغن نارگیل از پیشرفت پارکینسون جلوگیری می‌کند، اما این روغن می‌تواند بعضی از علائم این بیماری را کاهش دهد.

روغن نارگیل مقدار زیادی تری‌گلیسیرید با زنجیره‌های متوسط دارد و به همین دلیل عملکرد مغز را بهبود می‌بخشد. همچنین نارگیل حاوی مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان است و روی کنترل بیماری پارکینسون موثر خواهد بود.

مطالعات معدودی نشان داده‌اند روغن نارگیل برای علائمی مانند لرزش، درد عضلانی و یبوست در بیماران پارکینسون موثر است و حافظه و عملکرد شناختی با خوردن روغن نارگیل بهتر می‌شود.

همچنین روغن نارگیل میکروب‌کش و ضدقارچ قوی است و باعث بهبود وضعیت دستگاه گوارش می‌شود و به جذب ویتامین‌های گروه D هم کمک می‌کند.

با این همه نباید در خوردن روغن نارگیل افراط کرد، چون باعث افزایش چربی‌های خون، چاقی و نیز اسهال می‌شود.

بعضی مطالعات هم نشان داده روغن نارگیل از عوارض داروی ال‌دوپا که در درمان بیماران پارکینسون به کار می‌رود، می‌کاهد.

منابع:

1- Neurochemical، neurobehavioral and histochemical effects of therapeutic dose of l-dopa on striatal neurons in rats: Protective effect of virgin coconut oil

M.ShehataaOmar et al

Biomedicine & Pharmacotherapy، Volume 130، October 2020، 110473

https://doi.org/10.1016/j.biopha.2020.110473

2- https://www.healthline.com/health/parkinsons/coconut-oil-and-parkinsons-disease#:~:text=Anecdotal%20evidence%20suggests%20that%20consuming،antioxidant%20defenses%20when%20it’s%20ingested.

3- https://link.springer.com/article/10.1007/s11062-020-09866-1

میکروب، کرم و مگس: راهنمایی برای طول عمر بیشتر انسان

میکروب‌هایی که در چشمه‌های آب گرم زندگی می‌کنند، دانشمندان را به دلیل توانایی خود برای زنده ماندن در دمای بیش از 100درجه سانتی‌گراد مجذوب خود کرده‌اند. اکنون این میکروب‌ها ممکن است راز طول عمر را هم با خود داشته باشند.

محققان دریافتند یک جهش ژنتیک در این میکروب‌ها از اشتباه در سنتز پروتئین جلوگیری می‌کند و باعث افزایش طول عمر آنها می‌شود.

این کشف نشان می‌دهد اشتباه در سنتز پروتئین می‌تواند محرک مهمی برای پیری باشد و هدف داروهای آینده ممکن است جلوگیری از سنتز پروتئین‌های اشتباه و افزایش طول عمر باشد.

نتایج مطالعه مشترکی در دانشگاه‌های لندن، روچستر و هاروارد نشان داده تجمع پروتئین‌های اشتباه ممکن است عامل پیری باشد و موتاسیون‌های مفید می‌تواند از این اتفاق پیشگیری کند. بسیاری از مطالعات در مورد علل پیری و بیماری بر تجمع جهش در ژن‌ها، نقشه‌های پروتئین‌های سلول و سایر مولکول‌ها متمرکز شده است.

ریبوزوم، ماشینی در سلول است که با ترجمه دی‌ان‌ای و استفاده از اسیدهای آمینه، پروتئین می‌سازد. وقتی ریبوزوم اشتباه می‌کند، پروتئین‌های حاصل، ممکن است به طور نامناسب جمع شوند، به پروتئین‌های دیگر بچسبند و باعث آسیب به سلول‌ها شوند. (مانند پروتئین‌های غلط جمع‌شده یا تجمع‌یافته در بیماری آلزایمر، پارکینسون و …).

در این مطالعه سلول‌های مخمر، نوعی مگس و نیز گونه‌ای کرم که در دمای بالا زنده می‌مانند و توانایی موتاسیون برای جلوگیری از تولید پروتئین غلط دارند، عمر طولانی تری دارند، سالم‌تر هستند و تولیدمثل بیشتری داشته‌اند.

معمولا موتاسیون به ضرر بوده و به‌ندرت مفید است و این‌که چگونه این موجودات موتاسیون را کنترل می‌کنند که به نفع آنان باشد، مشخص نیست. شاید شرایط گرم باعث می‌شود پروتئین‌ها بیشتر در معرض تاخوردن نادرست قرار بگیرند که این موضوع فشار بیشتری بر ارگانیسم برای ساختن پروتئین‌های دقیق وارد می‌کند وگرنه منقرض می‌شود.

آینده مشخص خواهد کرد آیا ترجمه دقیق‌تر پروتئین راه‌حلی برای عمری طولانی است؟

منابع:

Antiaging advice from single-celled creatures: Build better proteins

A genetic change extends life span by reducing protein synthesis errors

Science، 14 September، 2021

doi: 10.1126/science.acx9095

RELEVANT TAGS: Health، Biology

آیا روغن نارگیل از بیماری آلزایمر پیشگیری می‌کند؟

آلزایمر، بیماری شایع و پیشرونده در سالمندان است و مهارت‌های شناختی مانند حافظه، صحبت کردن و تمرکز را مختل و به‌تدریج همه عملکردهای مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری در خانم‌ها شایع‌تر است.  در آلزایمر پروتئینی به نام آمیلوئید در سلول‌های مغز تجمع می‌کند و باعث تخریب آنها می‌شود. سن، ژنتیک، تغذیه، سبک زندگی و بیماری‌های متابولیک از فاکتورهای تاثیرگذار هستند.

روغن نارگیل برخلاف خیلی از چربی‌های موجود در غذا که دارای زنجیره‌های طویل هستند، زنجیره‌های متوسط دارد که خیلی خوب در کبد متابولیز شده و تبدیل به کتون(Ketone)می‌شوند که می‌تواند در غیاب گلوکز جایگزین آن برای سوخت سلول شود.

از آنجا که در بیماری آلزایمر متابولیسم گلوکز در مغز مختل  و باعث گرسنگی سلول‌های مغز می‌شود، روغن نارگیل با این خصوصیت می‌تواند جایگزین خوبی در مغز برای گلوکز باشد و به بهبود یا حتی پیشگیری از بیماری آلزایمر کمک کند.

نتایج مطالعات نشان داده روغن نارگیل با کاهش التهاب و بهبود متابولیسم جایگزین گلوکز باعث جلوگیری از تخریب سلول‌های مغزی شده و حتی به بهبود آلزایمر کمک می‌کند. با این همه، تعیین مواد بیولوژیک موجود در روغن نارگیل که باعث این موضوع هستند هنوز مشخص نیست.

یک مطالعه روی دو گروه با 22بیمار که یک گروه روغن نارگیل خوراکی را دریافت کرد و در گروه دیگر دریافت نکرد نشان داد آنها که روغن نارگیل خوردند در حافظه، جهت‌یابی و تمرکز بهبود قابل توجهی داشتند.

همچنین روغن نارگیل حاوی مقادیر زیادی آنتی اکسیدان است که می‌تواند در کاهش خطر آلزایمر مفید باشد.

با این همه باید دقت کرد کارآزمایی‌های بالینی دقیقی در مورد روغن نارگیل انجام نشده و مطالعات بیشتری برای نتیجه‌گیری قطعی لازم است

منابع:

1- J Alzheimer’s Dis، 2018; 65(2):577-587

Improvement of Main Cognitive Functions in Patients with Alzheimer’s disease after Treatment with Coconut Oil Enriched Mediterranean Diet: A Pilot Study

José Enrique de la Rubia Ortí et al

DOI: 10.3233/JAD-180184

2-Dietary prospects of coconut oil for the prevention and treatment of Alzheimer’s disease (AD): A review of recent evidences

ShellyPraveen، K.B.Hebbar

Trends in Food Science & Technology، Volume 112، June 2021، Pages 201-211

https://doi.org/10.1016/j.tifs.2021.03.046

3-Br J Nutrition، 2015 Jul 14; 114(1):1-14.

The role of dietary coconut for the prevention and treatment of Alzheimer’s disease: potential mechanisms of action

W M A D B Fernando et al

DOI: 10.1017/S0007114515001452

چاقی، سالمندی و رضایت از زندگی

چاقی یا اضافه وزن بر اساس نسبت وزن به قد یا BMI تعریف می‌شود و اگر این شاخص برای فرد بین 25 تا 30 باشد اضافه وزن و اگر بالای 30 باشد، چاق محسوب می‌شود.

چاقی بیشتر از گرسنگی، انسان‌ها را می‌کشد. کرونا و قرنطینه آن، بی‌تحرکی و در منزل ماندن را افزایش داده و چاقی بیشتر شده است.

چاقی باعث افزایش ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، آرتروز، دیابت، سرطان‌های رحم، پستان، تخمدان، پروستات، کبد، کیسه صفرا، کلیه، کولون، دمانس و آلزایمر می‌شود. چاقی شایع‌ترین پیش فاکتور سرطان بعد از سیگار است.

مردان در سالمندی بیشتر در خطر چاقی و عوارض آن هستند. در مردها از میانسالی میزان تستوسترون کاهش می‌یابد و به همین دلیل حجم عضلات کم و در مقابل، میزان چربی زیاد می‌شود. به تدریج با کاهش قدرت عضلات و کاهش فعالیت، خطر افزایش وزن و عوارض آن زیاد می‌شود.

مطالعات نشان داده مردان میانسال کمترین شادی را در اجتماع دارند و اضطراب در آنها شایع و میزان نارضایتی از زندگی و گذشته خود در آنها بالاست. از طرفی، دیده شده افزایش استرس باعث افزایش احتمال چاق شدن می‌شود.

پس فقط برنامه‌ریزی برای تغذیه یا ورزش در این گروه کافی نیست و حمایت‌های روانی و اجتماعی اهمیت ویژه‌ای دارند. در صورتی که همه این مداخله‌ها هماهنگ و به خوبی انجام شوند، فرد نه تنها به وزن ایده‌آل بر می‌گردد، بلکه عادات غلط خود را هم اصلاح می‌کند و استرس او هم کاهش می‌یابد و حس خوبی هم نسبت به زندگی پیدا می‌کند.

خوشبختانه امروزه در کشورها، مراکزی مخصوص این گروه سنی وجود دارد که افراد با مراجعه به آنجا می‌توانند مشکلات جسمی و روحی خود را برطرف کنند. در این مراکز با فعالیت‌های توانبخشی و بازتوانی، افراد می‌توانند به سطح زندگی مطلوب خود برگردند.

منابع:

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity and over weight

http://t.email3.telegraph.co.uk/r/?id=h43b6f5ef%2C3d4836ba%2C36fddc22&WT.mc_id=e_DM1444111&WT.tsrc=email&etype=Edi_FAM_New_ES&utmsource=email&utm_medium=Edi_FAM_New_ES20210617&utm_campaign=DM1444111&s=1CMMidmg-niEc-iO8zknCTB74_WbYH46EWTutJElF1I

 

ماساژ به عنوان درمان تکمیلی در بیماران پارکینسون

می دانیم در حال حاضر پارکینسون یک بیماری پیشرونده است و درمان ندارد و فقط می‌توان شدت علائم حرکتی و غیرحرکتی بیماری را کاهش داد و باعث بهبود کیفیت زندگی شد. از ماساژ به عنوان مکمل درمان‌های دارویی برای بهتر شدن سفتی عضلات و نیز لرزش و کاهش درد استفاده می‌شود.

در یک مطالعه سیستماتیک از سال 1970 تا 2019 نتایج 12مطالعه موجود در این زمینه بررسی شدند.

در تمام این مطالعات، کیفیت زندگی با انواع ماساژ به طور معنی‌دار بهتر شده بود. همچنین میزان ترمور و سفتی عضلات کاهش یافته و دامنه حرکت مفاصل افزایش نشان داده بود. انواع ماساژهای تائی، ژاپنی، یین توئی نا، آنما، ماساژعمقی و ریلکسی تاثیر مشابه داشته‌اند. به نظر می‌رسد دوبار ماساژ در هفته بیشتر از یک بار در هفته اثر دارد.

با این همه، هنوز به مطالعات بیشتر به‌خصوص مطالعات طولی با فاصله و متدولوژی دقیق برای اطمینان از نتایج نیاز است.

منابع:

1- Massage therapy as a complementary treatment for Parkinson’s disease: A Systematic Literature Review

Complementary Therapies in Medicine، Volume 49، March 2020، 102340

Efthalia Angelopoulou، Maria Anagnostouli، George P.Chrousos، Anastasia، Bougea

https://doi.org/10.1016/j.ctim.2020.102340

2-Int J Ther Massage Bodywork. 2016 Mar; 9(1): 11–18.

PMCID: PMC4771486، PMID: 26977216

Massage Therapy Treatment and Outcomes for a Patient with Parkinson’s Disease: a Case Report

Yolanda Casciaro، BSc، RMT