ارزیابی گفتاردرمانی در «وقت زندگی» برای تشخیص دقیق مشکلات گفتاری و بلع انجام می‌شود. در این مرحله، گفتاردرمانگر نحوه صحبت کردن، وضوح کلمات، روانی گفتار، حجم و آهنگ صدا، وضعیت عضلات زبان، لب‌ها و صورت، و همچنین هماهنگی تنفس و گفتار را بررسی می‌کند.
در کنار این، وضعیت بلع نیز ارزیابی می‌شود؛ یعنی نحوه خوردن و نوشیدن، قدرت عضلات دهان و حلق، واکنش به مایعات و غذاهای مختلف و هرگونه علامت خطر مثل سرفه‌های مکرر حین غذا خوردن.
نتایج این ارزیابی مشخص می‌کند که آیا مشکل اصلی در گفتار است، در بلع، یا هر دو. سپس برنامه درمانی متناسب با شدت و نوع اختلال طراحی می‌شود تا مداخلات هدفمند و موثر باشند.