ارزیابی کاردرمانی در «وقت زندگی» نقطه شروع مسیر توانبخشی است و به‌دقت طراحی شده تا تصویر روشنی از توانایی‌ها و محدودیت‌های سالمند به دست دهد. در این مرحله، کاردرمانگر وضعیت حرکتی، تعادل، قدرت عضلانی، مهارت‌های ظریف دست، سرعت واکنش، توانایی انجام کارهای روزمره (مثل لباس‌پوشیدن، غذاخوردن، راه‌رفتن، حمام‌کردن) و سطح استقلال فرد را بررسی می‌کند.
همچنین جنبه‌های شناختی مانند حافظه، توجه، تمرکز، برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی ذهنی نیز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد تا مشخص شود چه عواملی در عملکرد روزمره سالمند اختلال ایجاد کرده‌اند. این ارزیابی به‌صورت ترکیبی از گفت‌وگو، آزمون‌های استاندارد، مشاهده عملکرد واقعی و گاهی استفاده از پرسش‌نامه انجام می‌شود.
بر اساس نتایج این مرحله، برای هر سالمند یک برنامه توانبخشی اختصاصی طراحی می‌شود؛ یعنی مشخص می‌شود روی کدام حوزه‌ها (حرکتی، شناختی یا هر دو) باید تمرکز بیشتری انجام شود و چه نوع تمرین‌ها و فعالیت‌هایی مناسب همان فرد است.